Γράφει για τη MedicalTV η Ψυχολόγος Βιλλιώτη Φάνια…
Η απόκτηση ενός κατοικίδιου είναι όνειρο πολλών παιδιών. Κάποια άλλα όμως είναι πιο τυχερά γιατί η οικογένειά τους είχε κατοικίδιο και δε χρειάστηκε να το ζητήσουν. Έρευνες αναφέρουν πως τα παιδιά που έχουν κατοικίδια είναι πιο κοινωνικά και σέβονται περισσότερο τους ζωντανούς οργανισμούς που υπάρχουν στο περιβάλλον.
Επιπλέον, τα παιδιά αγαπούν ανιδιοτελώς, παίζουν και φροντίζουν το κατοικίδιο. Μαθαίνουν δηλαδή σημαντικές αξίες κι αναπτύσσουν την υπευθυνότητα πιο σύντομα, όταν τους αναθέτουν οι γονείς τη βόλτα του σκύλου, ή την παροχή τροφής στη γάτα, στο κουνέλι, κλπ.
Είναι σημαντικό να εξηγήσουμε στα παιδιά τις ανάγκες των κατοικίδιων που φιλοξενούμε σπίτι μας, καθώς και τους τρόπους που τα προσεγγίζουμε. Πολλά παιδιά τυχαίνει να «τρομάζουν» τα ζώα ή να τα πιάνουν από τις ουρές τους, κάτι που ίσως εκνευρίσει το ζώο και καλό είναι να το αποφύγει κανείς. Επίσης το θέμα της καθαριότητας και της υγιεινής είναι πάρα πολύ βασικό. Όσο καθαρό κι εμβολιασμένο να είναι το κατοικίδιο, πρέπει πάντα να πλένουμε τα χέρια αφού το πιάσουμε. Ρωτήστε τον κτηνίατρο για περισσότερα θέματα που αφορούν την υγιεινή μεταξύ ανθρώπων και ζώων.
Μια άλλη παράμετρος με τα παιδιά και τα κατοικίδια ζώα είναι η προσκόλλησή τους σε αυτά ή αντίθετα η ζήλεια. Πολλές φορές τα παιδιά δένονται πολύ με τα κατοικίδια, με αποτέλεσμα εάν νιώθουν ότι οι γονείς δεν τα καταλαβαίνουν ή τα υποτιμούν η παρουσία και μόνο ενός κατοικίδιου καλύπτει τη στεναχώρια των παιδιών μέσα από τη μη λεκτική επικοινωνία (αγκαλιές με το σκύλο, ύπνος στο ίδιο δωμάτιο) και δεν είναι λίγες οι φορές που τα παιδιά μιλούν στα κατοικίδια κι εκφράζουν τα συναισθήματά τους.
Υπάρχει όμως και η περίπτωση της ζήλειας του παιδιού απέναντι στο κατοικίδιο, παρατηρώντας πόσο τρυφερά του φέρονται οι γονείς. Σε αυτή την περίπτωση είναι καλό να μιλήσουμε με το παιδί, να το ακούσουμε χωρίς να το κρίνουμε και να του πούμε με τη σειρά μας ότι «είναι ένα μικρό ζωάκι που έχει ανάγκη τη φροντίδα όλων μας και δεν το αγαπάμε περισσότερο από σένα, γιατί εσύ είσαι το παιδί μας«.
Γενικότερα η ύπαρξη κατοικίδιων συμβάλλει θετικά στην ανάπτυξη εμπιστοσύνης των παιδιών προς τους άλλους, στην αισιοδοξία, στη μείωση του άγχους, στην καλύτερη διαχείριση των δύσκολων στιγμών και στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησής τους.
Όταν το κατοικίδιο πεθάνει….είναι πολύ βασικό να πείτε στο παιδί την αλήθεια. Ότι «το ζωάκι μας ήταν γέρικο ή άρρωστο και πέθανε«.
Στην ερώτηση «θα γυρίσει πάλι;» να είστε ειλικρινείς! «όχι, δεν θα γυρίσει πίσω«. Μην προσπαθήσετε να απαλύνετε
τη λύπη του παιδιού σας με ψέματα γιατί μπορεί στιγμιαία το παιδί να αισθανθεί καλύτερα, μετά όμως θα θυμώσει ή θα πικραθεί και ίσως κλονιστεί η εμπιστοσύνη ανάμεσά σας, γεγονός που είναι καταστροφικό για τη σχέση και την επικοινωνία γονέων-παιδιών.
Η απόκτηση ενός κατοικίδιου είναι όνειρο πολλών παιδιών. Κάποια άλλα όμως είναι πιο τυχερά γιατί η οικογένειά τους είχε κατοικίδιο και δε χρειάστηκε να το ζητήσουν. Έρευνες αναφέρουν πως τα παιδιά που έχουν κατοικίδια είναι πιο κοινωνικά και σέβονται περισσότερο τους ζωντανούς οργανισμούς που υπάρχουν στο περιβάλλον.
Επιπλέον, τα παιδιά αγαπούν ανιδιοτελώς, παίζουν και φροντίζουν το κατοικίδιο. Μαθαίνουν δηλαδή σημαντικές αξίες κι αναπτύσσουν την υπευθυνότητα πιο σύντομα, όταν τους αναθέτουν οι γονείς τη βόλτα του σκύλου, ή την παροχή τροφής στη γάτα, στο κουνέλι, κλπ.
Είναι σημαντικό να εξηγήσουμε στα παιδιά τις ανάγκες των κατοικίδιων που φιλοξενούμε σπίτι μας, καθώς και τους τρόπους που τα προσεγγίζουμε. Πολλά παιδιά τυχαίνει να «τρομάζουν» τα ζώα ή να τα πιάνουν από τις ουρές τους, κάτι που ίσως εκνευρίσει το ζώο και καλό είναι να το αποφύγει κανείς. Επίσης το θέμα της καθαριότητας και της υγιεινής είναι πάρα πολύ βασικό. Όσο καθαρό κι εμβολιασμένο να είναι το κατοικίδιο, πρέπει πάντα να πλένουμε τα χέρια αφού το πιάσουμε. Ρωτήστε τον κτηνίατρο για περισσότερα θέματα που αφορούν την υγιεινή μεταξύ ανθρώπων και ζώων.
Μια άλλη παράμετρος με τα παιδιά και τα κατοικίδια ζώα είναι η προσκόλλησή τους σε αυτά ή αντίθετα η ζήλεια. Πολλές φορές τα παιδιά δένονται πολύ με τα κατοικίδια, με αποτέλεσμα εάν νιώθουν ότι οι γονείς δεν τα καταλαβαίνουν ή τα υποτιμούν η παρουσία και μόνο ενός κατοικίδιου καλύπτει τη στεναχώρια των παιδιών μέσα από τη μη λεκτική επικοινωνία (αγκαλιές με το σκύλο, ύπνος στο ίδιο δωμάτιο) και δεν είναι λίγες οι φορές που τα παιδιά μιλούν στα κατοικίδια κι εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Υπάρχει όμως και η περίπτωση της ζήλειας του παιδιού απέναντι στο κατοικίδιο, παρατηρώντας πόσο τρυφερά του φέρονται οι γονείς. Σε αυτή την περίπτωση είναι καλό να μιλήσουμε με το παιδί, να το ακούσουμε χωρίς να το κρίνουμε και να του πούμε με τη σειρά μας ότι «είναι ένα μικρό ζωάκι που έχει ανάγκη τη φροντίδα όλων μας και δεν το αγαπάμε περισσότερο από σένα, γιατί εσύ είσαι το παιδί μας«.
Γενικότερα η ύπαρξη κατοικίδιων συμβάλλει θετικά στην ανάπτυξη εμπιστοσύνης των παιδιών προς τους άλλους, στην αισιοδοξία, στη μείωση του άγχους, στην καλύτερη διαχείριση των δύσκολων στιγμών και στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησής τους.
Όταν το κατοικίδιο πεθάνει….είναι πολύ βασικό να πείτε στο παιδί την αλήθεια. Ότι «το ζωάκι μας ήταν γέρικο ή άρρωστο και πέθανε«.
Στην ερώτηση «θα γυρίσει πάλι;» να είστε ειλικρινείς! «όχι, δεν θα γυρίσει πίσω«. Μην προσπαθήσετε να απαλύνετε
τη λύπη του παιδιού σας με ψέματα γιατί μπορεί στιγμιαία το παιδί να αισθανθεί καλύτερα, μετά όμως θα θυμώσει ή θα πικραθεί και ίσως κλονιστεί η εμπιστοσύνη ανάμεσά σας, γεγονός που είναι καταστροφικό για τη σχέση και την επικοινωνία γονέων-παιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου